Poëzie - De Turfsteker

Hier staat hij nu kaarsrecht niet op zijn spa gebogen maar moe van 't dagelijks gevecht kijkt hij recht ons in d'ogen het is een ogenblik van rust na 't steken van een plag en hij weet wel onbewust 'k doe dit werk nog heel de dag gebukt en gebogen de spa omvat in volle kracht een doffe blik in d'ogen zo is het werk weer eens volbracht
een werk van vele jaren hebben turfstekers hier gehad met de turfschuit aan gevaren langs de Schelde naar de stad het bracht voor deze streek een beetje welvaart met zich mee maar wat heb je als het bleek dat turfgrond niet zo diep is als de zee maar men heeft hier veel gewrocht door al dat turf te steken tot het later niet meer mocht zoals dan wel is gebleken, de strijdgavers, de strijdbochten het zijn plaatsen waar weleer ons voorzaten hebben gevochten nu gelegen rond het meer het meer is hier ontstaan Donkmeer zal men het heten het turfsteken is nu vergaan en de turfsteker is vergeten